Ebleh : Pek akılsız, ahmak, bön, alık.
Ebrar : Hayır sahipleri, iyiler, dindarlar, özü sözü doğru olanlar.
Ecram : Cansız olan cisimler.
Edna : Pek aşağı, en bayağı, çok alçak.
Ef’al: İşler, ameller.
Efdal : Daha faziletli, en ala, üstün.
Eğin : sırt.
Ehl-i beyt : Hz Peygamberin müteallikati hakkında kullanılır. Bunlar, Hz Fatıma, Hz. Ali, Hz. Hasan ve Hz hüsyindir.
Ehl-i dil : Gönül adamı.
Elest : Allah’ın ruhları yarattıktan sonra : “elestü birabbiküm” ben sizin Rabbıniz değil miyim?” dediği zaman, insanların yaradılış başlangıcı.
Enbiya : Müstakil şeriat sahibi olmayan peygamberler, yalvaçlar.
Endişe : Düşünce; vesvese, merak, kaygı; gam, keder; şüphe, korku.
Enf : Burun, her şeyin ön kısmı.
Envar : Nurlar, ziyalar, aydınlıklar, ışıklıklar, parlaklıklar.
Etvar : Hal ve hareketler, işler, tarzlar.
Evkaf : Cami, medrese, imaret gibi hayratın idaresine ayrılan arazi, bina ve saire.
Evrad : Okunması adet olan dualar.
Evtad : Ricaullah zümrelerinden biridir; Evtad her asırda Hz İdris, Hz İlyas, Hz. İsa ve Hz Hızır’a naib olan dört kişidir.
Eymen : Sağ taraftaki, hayırlı, kutlu.